Op een voor mij ongebruikelijk tijdstip in de avond gaat mijn mobieltje. Ik schrik. Mijn eerste gedachte is mijn moeder. Ze is 92 jaar, woont helemaal op zichzelf en het gaat op en af met haar de laatste weken. Dat baart mij best zorgen.

Tot mijn geruststelling enerzijds en verbazing anderzijds zie ik, dat het een van mijn cliënten is. Nu zeg ik al járen, ook in de NLP opleidingen, dat mensen mij mogen bellen als ze ergens mee zitten wat te maken heeft met het thema waar ze aan werken en niet kan wachten tot een volgende sessie of trainingsdag. Ik ga er dus vanuit, dat dit serieus is. Ik zet mijn tv programma op pauze en neem op.

Een van de belangrijkste vragen die wij, mensen, elke keer weer stellen aan het Grote Orakel, is de vraag: Wie BEN ik en wat kom ik hier doen… Ik wil niet overdrijven, maar ik denk dat ik pas een jaar of vier ben, als ik al aardig bewust ben van mijn Heilige Taak; dat, wat mij te doen staat hier op aarde. Om mijn bijdrage te leveren aan het evolutionaire proces ten gunste van het grote geheel. Ik ben een Trooster; een troostende bewustmaker die het mezelf en anderen mogelijk maakt het leven zo gelukkig mogelijk te leven. Mijn troosten is soms confronterend, maar altijd met compassie. Gelukkig zijn is ons geboorterecht. Daar hoeven we niets voor te doen. Niemand iets te bewijzen, geen wedstrijden te winnen, niet te knokken, te vechten of je te laten vernederen. Gewoon jeZelf zijn. Nou ja, gewoon. Hallo, Van Vuuren, daar komt nogal wat bij kijken (soms). Het gebeurt regelmatig dat ik mezelf moet troosten. Ja, heus, eerlijk, écht waar! Al was het maar over dat overdrijven van me. Aanstellerij wordt het genoemd of theatraal gedoe. Gisteren nog (zondag 6 aug. 2017) bij het vierde goal van de Nederlandse dames. Mijn moedertje zit naast me op de bank en ik geef me een kreet!!! En ze gaat me tekeer tegen me: “vuile idioot, ik blijf haast dood en dat op zondag. Je moet je schamen. Ze moeten die meiden allemaal in het leger douwen”. Ja lezer, lach er maar om. Maar zo leuk is dat niet. Ik word door mijn HSP vaak zó verkeerd ingeschat. En dat, terwijl ik me ALTIJD inhoud. Het vraagt moed om (mijn) grootsheid te nemen.

 

Snikkend vertelt ze aan de telefoon haar verhaal. Ik luister; leef mee. Hoor haar verlangen én haar machteloosheid. Maar ook de angst. Ik vraag haar waarmee ik telefonisch van dienst kan zijn, waar ze behoefte aan heeft. Al na een korte tijd wordt het snikken minder en gaat haar ademhalen rustiger. Mijn visie op de situatie geeft haar rust en moed. Ik pak even terug, waar we de laatste keer mee gewerkt hebben. Daar komt een diepe zucht op. Het systeem heeft geaccepteerd, weet ik dan.

Twee dagen later zijn ze samen op de geplande afspraak. Ik wil ook graag zíjn verhaal horen. Een deel van zijn geschiedenis ken ik al. Dat gaat enkele generaties terug en heeft veel impact op hem gehad. Er komen nieuwe facetten bij en ik leg de verbanden. Een compassievolle confrontatie die verhelderend veel inzicht geeft. Ik kom op het punt, dat ik MOET troosten. Ik kán niet anders. Want dat BEN ik. Het is mijn Missie om mensen (weer) met zichzelf en dat, wat groter is dan de menselijke maat, te verbinden. Ik handel in stekkers…!! In Jip en Janneke taal betekent dat, dat wanneer je van “God los bent” en je het dus allemaal in je eentje moet doen, het leven een hele klus is en je je vaak ongelukkig voelt.

 

Ik loop de Logische Niveaus met hem. (Een NLP oefening die tot nu toe een van de meest levensveranderende ervaringen geeft en in de opleiding geleerd wordt). Hij neemt een concreet, recent voorbeeld en gaat stap voor stap door het proces. Voordat hij van het niveau Identiteit naar Missie stapt, leg ik hem uit dat hij op dit niveau alles heeft en niet IS. Dat hij alles wat hij voor waar heeft aangenomen, terecht of niet, bewust of niet, hier achter zich laat. Er blijft geen enkele identificatie met wat of wie ook over. Het ZIJN, de Missie, kent géén oordeel, géén dualiteit. Uitsluitend ZIJN. Een verbinding van de ziel met het Hogere.

Als hij de stap gezet heeft, komt er een ongekende gelukzaligheid over hem. Ik ben wéér ontroerd door zoveel Liefde. “Ik ben Levensgeluk”, zegt hij spontaan. De stappen terug, met “de stekker ingeplugd in die kosmische liefde”, transformeert zijn hele ervaring.

Zijn be-leven en inzichten én het nieuwe perspectief voor hen beiden, is mijn Troost.

Wat ze niet weten en ik hier nu graag met jullie allemaal deel, is het feit, dat ik door deze situatie zelf ook een nieuw inzicht heb: Ik handel niet langer in stekkers; ik deel ze uit…

 

Ben jij ook hebberig naar deze levensverrijkende gadget? Op 21 en 22 oktober 2017 start de nieuwe NLPplus opleiding.