“Je bent  het meest talentvol in “de goden verzoeken”; dat doen, wat voor de doorsnee mens schier onmogelijk is. Daarbij beschik je over scherpe, diepe inzichten”… Ik hap even naar adem en herhaal dan wat ik Ton door de telefoon hoor zeggen. “Wat zeg je me nou, Ton?! Ik ben het meest talentvol in het verzoeken van de goden??” Het raast in mijn hoofd om betekenis te kunnen geven aan wat ik zojuist hoor. Ik merk dat ik geen referentie heb en ik geen beeld krijg bij wat ik hoor over mezelf. Maar het klinkt niet best. Volgens mij is er iets goed mis met mij… de goden verzoeken!!

Voor wie met mij bevriend is op FaceBook heeft onlangs wellicht een berichtje langs zien komen over de “kommer en kwel” die ons ten deel valt de laatste tijd. Levensuitdagingen waarbij je stevig in je schoenen moet staan om die uitdagingen te weerstaan en op de golven mee te deinen naar rustiger vaarwater. Materiële, maar ook immateriële omstandigheden die er vooral bij mij flink inhakken. Om na te gaan wat maakt dat voor mij waardevolle relaties, en vooral mijn levenswerk, soms – voor mij – vroegtijdig op de klippen lopen, heb ik daar een opstelling op gedaan. Ik heb hele waardevolle inzichten gekregen uit mijn systeem. Waar ik, uiteraard, deel van uitmaak. Wat mijn persoonlijke aandeel is in dit soort situaties, had ik nog geen bevredigend antwoord op.

En zo zit ik dan enkele weken later aan de telefoon met Ton Creemers. Net als Alex Lagas die de opstelling deed, al jaren een goede bekende. Ton beschikt over bijzondere gaven die hij Inner Vision noemt. Binnen no time is hij in staat, op basis van voornaam en (meisjes)achternaam,  een karakter te analyseren en tips te geven over verdere groei en ontwikkeling. Zowel privé als zakelijk. Ton had gereageerd op mijn “kommer en kwel” stukje in FaceBook. En naar aanleiding daarvan heb ik hem gebeld. Het resultaat is een complete analyse van mezelf waarvan dit er dus één is. Hij besluit met me op het hart te drukken, dat het nu tijd is om te gaan doorvóelen. In alle rust. Tijd nemen om na te gaan wat deze en de andere eigenschappen betekenen.

Inmiddels komen er steeds meer voorbeelden voorbij waarin ik de eigenschap van mezelf herken. Sowieso de kwaliteit van mijn levenswerk, het Tarázát Instituut. Ik heb altijd het beste in mezelf en anderen naar boven willen halen. Ik deed (en doe) niet voor minder. Met de intentie “mensen te versieren”; dat wil zeggen ze mooier te maken/sieraad te laten zijn.  Ja, inderdaad, daarbij ga ik soms tot het uiterste.

Neem nou vorige week. Mijn lieve echtgeniet en ik gaan op een stralende dag met de veerboot van Lauwersoog naar Schiemonnikoog. We hadden besloten om de boot van 16.30 uur terug te nemen. De volgende gaat 3 uur later. Maar ja, het is zó mooi, zo heerlijk zo rustgevend, zo van alles op dat eiland zonder auto’s, dat ik toch graag langer wil blijven. Onszelf te trakteren op een lekker, en betaalbaar etentje en te genieten van de zonsondergang op de boot. Mijn wettige piept met allerlei achteraf realistische bezwaren, maar stemt toe. “Dan mag jij bepalen waar we gaan eten”. Ja ja… denk ik nu. Jij kent me ook al ruim 25 jaar en weet zeer waarschijnlijk dat ik nu een van mijn kwaliteiten ten top spreid waar ik me zelf nog niet bewust van ben. Vol enthousiasme ga ik op zoek naar dé locatie. Waar prijs kwaliteit in balans is, de sfeer gezellig, de geur goed en het water uit je mond loopt bij de tongstrelende gedachte aan eten. En bij voorkeur óók nog op een romantisch plekje met een mooi uitzicht. Je raadt het al: niet te vinden. En inmiddels te laat geworden om waar dan ook nog te gaan eten. Het wordt een portie bitterballen met een drankje. Thuis de maaltijd.

“Is dit nou ‘de goden verzoeken’?”, vraag ik Fred met een klein stemmetje. Met zijn intens blauwe ogen en een diepe zucht, kijkt hij me slechts liefdevol aan. Ik geloof, dat ik het begin te begrijpen…!

Terwijl ik deze blog zit te schrijven, realiseer ik me, dat ik het wéér doe. Fred is namelijk naar de Haven bij het visrestaurant. Daar heeft hij internet. Hij vroeg of ik meeging zodat ik daar mijn blog zou schrijven. Maar ik wil niet in een stinkend pand met allemaal drukke geluiden en een energie waar ik van ga tollen. Dus…zit ik nu buiten in de zon aan de tuintafel en geniet van de vogels op de voederplank en de hommels in de stokrozen. En trotseer het feit, dat ik nauwelijks iets zie op het scherm en al helemaal mijn cursor niet! Ik ga toch maar naar de Haven…

Bedankt Ton, voor de wijze diepe inzichten die ik mocht ontvangen. Ik zal ze (verder) ontwikkelen en benutten bij alles waaraan ik bijdraag gedurende mijn verdere leven.

Ik lees mijn blog nog eens door op spelfouten en dergelijke. Besef al lezend, dat ik drie schitterende zonen heb die mijn eigenschap goed gemodelleerd hebben. Ik gniffel. Wat systemisch zeg!

Ps. zou jij ook gebruik willen maken van de diensten van Ton Creemers? Dan kan je hem mailen: invision@toncreemers.com